ما رایت الا جمیلا

امروز زیباترین روز زندگیمان بود. می دانم که برخی از بس به این گفتمان و حامیانش کینه دارند، باور نمی کنند. " احلی من العسل" ، " ما رایت الا جمیلا" و شمه ای از همه این لذایذ را یکجا به کام خود دیدیم. سری که از تن جدا می شود و به سمت دشمن بازگردانده می شود، دستانی که یکی پس از دیگری از تن جدا می گردد و مشکی که سوراخ می شود اما برای یک لحظه هم اجازه سوراخ شدن مشک ایمان و اطاعت پذیری از ولی امر خود را نمی دهند. راستی چرا شاد و سرمست نباشیم که هنوز چند صباحی از مطالبه امامان نگذشته است؛ شاهد بزرگترین حماسه سیاسی در کشور می باشیم. ما نه سر دادیم و نه دست و نه لایق چنین جایگاهی، اما وصف عشاق زیباترین حکایت روز  شبمان است.

دوستان عزیزمان آنقدر حرص خوردند، جنگیدند و خودشان را له کردند تا امروز لبخند ولی امرمان را ببینند. خدا را شکر که دشمنانش ذلیل شدند و مردم درس وفا و عهد را به خوبی پاس کردند. مردم شریف ایران اثبات نمودند با کوفی و کوفی مسلکان فرسنگ ها فاصله دارند.
حالا پرچم سپاه اسلام را مالک بدست بگیرد یا افرادی چون طلحه و زیبر، تا زمانی که علی بر ما حکومت می کند، هیچ خوف و باکی نیست.

اگر خدایی نکرده عایشه و معاویه این روزها نقشه شوم دیگری در سر داشته باشند و قرارشان بر فریب و انحراف پرچمدار و کنار زدن علی و روی کار آوردن مستکبران باشد، آنگاه ساز و کارمان فرق می کند و کسی جلودارمان نیست. آنگاه بزم شادی امروزمان جمع می شود.

بگذار ابلهان که از دل هزار راضی امروزمان خبر ندارند، بر سرمان بزنند و سیاست نیش و طعنه منافقین را در پیش بگیرند، ما را چه به نشستن در پی خزعبلات کوته فکران. جوانان انقلابی از اینکه سپاه اسلام در حال فتح دنیاست، در پوست خود نمی گنجند. مردم متدین ایران از اینکه حرف ولی امرشان بر زمین نماند و تمام دنیا با ذلت و عصبانیت، اقتدار نظام و رهبرشان را به نظاره نشست، سرمست و شادند. حال بگذار عده ای از اینکه مردم چندصباحی هم پرچم را بدست فردی از غیرگردان عمار داده اند، ما را شماتت کنند. مهم ذوالفقار برنده و دشمن شکن علی است، که به لطف خدا این روزها خوب کارش را جلو می برد. ما هم اسماعیلیم به قربانگاه علی. خواه روی دست ببرندمان، خواه سرمان را ببرند.